Nirmala Chaudhary: ‘Deze versterkingen zijn beter en gaan langer mee dan andere dijken’
Nirmala Chaudhary vecht voor het voortbestaan van haar dorp in Nepal. Vorig jaar sloeg een grote overstroming de bestaande dijken langs de rivier weg.
Sindsdien staan handpompen, de voornaamste bron van drinkwater, regelmatig onder water en kunnen dan niet worden gebruikt. Ook slokt erosie grote stukken grond op. Vruchtbare grond waarvan de gemeenschap afhankelijk is om te overleven. Met steun van het Water Justice Fund wil Nirmala, samen met de Mehenatisheel vrouwengroep, zo snel mogelijk aan de slag om sterke, nieuwe bio-oevers aan te leggen van bamboe en riet.
Overstromingen hebben enorme impact
“Uit mijn raam kijk ik zo op de rivier. Toen ik vorig jaar het water steeds sneller zag stijgen, was ik zo bang! Grote stukken van de bestaande bio-oevers werden weggeslagen. Die oevers beschermden ons tegen erosie en overstromingen. Nu raken we met iedere overstroming land kwijt en kan ik 's nachts niet meer slapen.”
Sindsdien zijn de inwoners van Mehenatisheel gedwongen om hun akkers steeds verder op te schuiven. “Maar de rivier blijft komen en neemt ook dat land weer weg.” Zonder hun akkers waar ze groenten verbouwen wordt het leven nog moeilijker voor Nirmala en haar dorpsgenoten. “Het is onze bron van voedsel voor zes maanden per jaar. En door het verkopen groenten verdienen we wat inkomen.” Ook hebben ze de grond nodig voor hun huizen. “We kunnen nergens anders heen, hooguit naar vluchtelingenkampen.”
Bio-oevers zijn sterker dan dijken
Veel liever gaan Nirmala en de vrouwengroep aan de slag met het aanleggen van nieuwe bio-oevers van bamboe, net zoals ze negen jaar geleden gedaan hebben toen ze hier kwamen wonen. “Het was moeilijk, het kostte ons met de hele gemeenschap een hele maand. We werkten allemaal gratis en deden niets anders meer. Maar toen we klaar waren, erodeerde nog maar een klein stukje land. En daarna, toen de struiken (een soort riet) die we hadden geplant, goed waren gegroeid, erodeerde het land helemaal niet meer. Deze versterkingen zijn beter en gaan langer mee dan andere dijken.”
Terug naar vorig jaar toen het hele gebied langere tijd onder water stond, wil ze niet meer. “Het was heel moeilijk, veel mensen werden ernstig ziek. Er was geen weg meer voor de kinderen om naar school te gaan.” Toch blijft Nirmala hoop houden: “We hebben lokale bamboe, we hebben arbeid: als we ons als gemeenschap inzetten, samen met de ouderen die kennis hebben van de stroming van de rivier, kunnen we ons dorp beschermen.”
Wil jij vrouwengroepen als Mehenatisheel Vrouwengroep uit Nepal steunen?
