Menstruele gezondheid in Indonesië: dit is waarom we meer moeten doen
Column door Angelina Yusridar Mustafa, programmacoördinator en verantwoordelijk voor de programmaontwikkeling van het Indonesische Perfect Fit project bij Simavi.
Het is niet makkelijk om over menstruatie te praten in Indonesië. Het is niet gemakkelijk om te praten over alle beperkingen waar vrouwen in mijn land tegenaan lopen omdat veel religieuze gemeenschappen menstruatie als vies beschouwen.
Waarom het moeilijk is om over menstruatie te praten
Het is niet makkelijk om te praten over waarom vrouwen niet hun haar mogen wassen, hun nagels niet mogen knippen, niet mogen bidden of bepaald eten niet mogen koken tijdens hun menstruatie. Het is niet gemakkelijk om te spreken over menstruele producten. Of om de voordelen en problemen rondom menstruele producten te bespreken. Zoals bijvoorbeeld maandverband voor eenmalig gebruik dat jeukt, irritatie geeft en oncomfortabel is een warm klimaat.
Het is niet makkelijk om aan leerkrachten en schoolhoofden uit te leggen waarom het belangrijk is dat meisjes toegang hebben tot veilige toiletten en water tijdens hun menstruatie. Want vanuit hun mannelijke perspectief is het geen écht probleem wanneer toiletten geen slot hebben, ruimte om maandverband te verwisselen of handen te wassen. Of als je een vies toilet met honderd klasgenoten moet delen.
Het is niet makkelijk om overheidsfunctionarissen te ervan overtuigen dat als het aankomt op sanitatiedoelstellingen het niet voldoende is om alleen het moeten doen van je behoefte in een open riool uit te roeien. Of dat het een absolute prioriteit is om te zorgen voor toiletten waar vrouwen hun menstruatie kunnen managen. Dat meisjes liever niet hun maandverband verwisselen waardoor ze ziek worden of gepest worden door jongens als ze doorlekken. En dat meisjes hierdoor onzeker worden, spijbelen of stoppen met
Menstruatie: te belangrijk om te negeren.
En toch moeten we het over menstruatie hebben. En niet alleen op wereldmenstruatiedag (Menstrual Hygiene Day 28 mei), maar elke dag. Zelfs als het moeilijk is. Zelfs als we worden tegengewerkt door ouders of andere mensen die vinden dat dit ‘niet binnen onze cultuur past’. Dat dit Westerse fratsen zijn. Of dat het niets is om jongens mee lastig te vallen. Omdat het té belangrijk is.
Het goede nieuws is dat we veel vooruitgang zien sinds we in 2017 zijn begonnen met aandacht vragen voor menstruatie. In slechts vijf jaar hebben we al zo veel open gesprekken gehad met vrouwen en meisjes, maar ook met jongens en mannen. En in deze periode hebben we succes geboekt met ons project The Perfect Fit. Waarin vrouwen herbruikbaar maandverband maken en distribueren in zeven landelijke gebieden en zowel mannen als vrouwen leren over menstruele gezondheid.
Wat is er voor nodig dat iedereen in 2030 menstruatie als normaal beschouwt?
Maar we zijn er nog niet. Ja, het is makkelijker geworden om toegang te krijgen tot goede informatie over menstruatie. We hebben goed contact met zowel lokale als nationale overheden. En ja we ontwikkelen richtlijnen en een goed curriculum over menstruele gezondheid voor scholen en gemeenschappen. En daar ben ik trots op. Maar onze ambitie zou groter moeten zijn dan dat. We moeten afrekenen met het mannelijk perspectief; we moeten gender ongelijkheid bestrijden. We hebben de hulp nodig van internationale ontwikkelingssamenwerkingsorganisatie en de politieke wil van onze overheidsfunctionarissen om dat voor elkaar te krijgen. Dit om ervoor te zorgen dat tegen de tijd dat het 2030 is, dat elke vrouw en elk meisje in Indonesië toegang heeft tot veilige toiletten, de menstruatieproducten van haar keuze kan gebruiken en niet wordt gestigmatiseerd.
Angelina Yusridar Mustafa
Als de programmacoördinator en verantwoordelijk voor de programmaontwikkeling van het Indonesische The Perfect Fit project bij Simavi, is Angelina Yusridar Mustafa toegewijd aan menstruele gezondheid voor iedereen: iedere vrouw en meisje zou toegang moeten hebben tot veilige en privé toiletten tijdens haar menstruatie. En mensen die menstrueren zouden niet moeten worden gestigmatiseerd.
