Hoe vrouwen in watercomités het verschil maken: het verhaal van Hellen Mollel

Verhaal: Siwandet, Tanzania

‘Alleen met vrouwelijke leiders gaat het ons lukken om waterproblemen op te lossen’, is de overtuiging van Hellen Mollel. Ze is er zelf een lichtend voorbeeld van.

Hellen Mollel uit Tanzania is altijd op pad als lid van het watercomité

Ze krijgt er geen cent voor betaald, maar Hellen Mollel is onvermoeibaar. De 40-jarige inwoonster van Siwandet, een klein dorp in het Kiranyi district in Tanzania, is altijd op pad. Als de enige vrouw in het watercomité Moktaiso, dat tien dorpen bestrijkt, zit ze de acht mannen in het comité permanent achter de broek.

Sinds ze in 2021 werd gekozen, is er al verbeterd. ‘Door slecht beheer en onderhoud van de waterbronnen, waren sommige opgedroogd. Vrouwen waren daarvan de dupe. We waren zes tot zeven uur bezig om water te vinden, op zijn minst één jerrycan per dag.’

Er was weinig kennis over het belang van goed watermanagement en de urgentie werd niet zo gevoeld doordat alle beslissingen door mannen werden genomen. Met het WASH & Learn project van Simavi dat uitgevoerd wordt door de Tanzaniaanse ontwikkelingsorganisatie E-MAC kwam daar langzaam verandering in.

‘Nadat ik was gekozen als vertegenwoordiger van de vrouwen in het watercomité, kregen we verschillende trainingen van E-MAC en bezochten we andere projecten om van te leren. Ook kregen scholen betere toiletvoorzieningen voor meisjes.‘

Op pad naar waterbronnen

Hoewel ze continu moet vechten om de belangen van vrouwen onder de aandacht te brengen, krijgt Hellen ook steun van de mannen in het watercomité. Ze gaat samen met hen op pad om de waterbronnen schoon te maken en de watertanks te inspecteren waarvandaan het water via leidingen getransporteerd wordt naar de waterpunten in de buurt van de dorpen.

Die waterbronnen liggen ver weg en in de bossen is het gevaarlijk om alleen op pad te gaan. Die tochten zijn bijna altijd op haar initiatief, vertelt ze: ‘Als ik ze er niet aan herinner, dan vergeten ze het.’ Voor iedereen in het comité geldt dat er geen vergoeding tegenover staat. Zelfs benzine voor de motorfiets moeten ze zelf betalen.

Maar Hellen doet meer dan alleen het onderhoud, ze bezoekt ook de waterpunten in de dorpen waar vrouwen naartoe komen om met hen te praten en informatie te delen over het belang van water, sanitatie en hygiëne.

Hellen (vijfde van rechts) op bezoek bij een waterpunt.

Inspireren

Om al dit werk te combineren met haar gezin en alle taken thuis, is niet altijd makkelijk. Samen met haar man heeft ze vier kinderen, en nog een pleegkind. Gelukkig krijgt ze steun van haar man, die haar strijd voor het recht op water inmiddels begrijpt en trots is op haar werk voor de gemeenschap.

‘Mijn werk in dit comité is de enige manier die ik heb om de realiteit van wat vrouwen doorstaan in tijden van droogte uit te leggen’, legt Hellen uit, die zich in 2024 opnieuw verkiesbaar wil stellen. ‘Ik wil andere vrouwen inspireren om ook leiderschapsposities op zich te nemen, vooral in watermanagement. Ik weet dat velen zich aangemoedigd voelen als ze zien dat ik slaag in mijn pogingen.’

Hellen Mollel legt uit waarom het zo belangrijk is dat vrouwen een plek hebben in de watercomités

Ja, ik doneer voor haar recht op water

En geef haar een betere toekomst.