Al decennia lang stellen we onszelf de hamvraag: was er ooit leven op Mars? De jacht op bacteriële sporen op de Rode Planeet is intens, maar de meest veelzeggende aanwijzingen lagen tot voor kort dichterbij dan we dachten. Ik zag de onderzoeksresultaten en het is fascinerend: wij hebben hier op aarde gesteente dat verbluffend veel lijkt op wat we op Mars verwachten te vinden.
Een team onder leiding van de Universiteit van Bern heeft zich gestort op gipsafzettingen in het noorden van Algerije. Wat zijn deze oude, droge gebieden nu precies? Ze lijken spiegelbeelden van de sulfaten die wetenschappers op Mars hebben waargenomen. En dat is geen toeval; gips is de ultieme tijdcapsule voor micro-organismen.
De 'lock'-factor: Hoe gips de geheimen bewaart
Wat is de magie van dit mineraal? Gips heeft een unieke eigenschap. Wanneer meren en zeeën miljarden jaren geleden opdroogden – zowel op aarde als mogelijk op Mars – vormde dit gips zich razendsnel. Dit snelle proces 'vergrendelde' microscopisch kleine organismen gevangen in de structuur, nog voordat ze konden vergaan.
Toen de onderzoekers de Algerijnse monsters met behulp van moderne lasertechnologie (LIMS) analyseerden, troffen ze iets opmerkelijks aan. Het ging niet alleen om de chemische samenstelling. Ze vonden letterlijk draadvormige afdrukken.
De verrassende ontdekking in de sedimenten
In de kern van de Algerijnse gipsrotsen werden fossiele structuren gevonden die onmiskenbaar wijzen op bacterieel leven. Dit is geen hypothese meer; in de Algerijnse praktijk is het bewijs van eens levende microben vastgesteld. Dit gegeven verandert de Astrobiologie fundamenteel.
- De structuren lijken sterk op wat men verwacht van overlevende microben in de vroegere, natte fase van Mars.
- Algerije levert hiermee een cruciale, eerste bijdrage aan het wereldwijde onderzoek naar buitenaards leven.
- Als dit hier zo goed bewaard is gebleven, geeft het hoop dat ook op Mars nog intacte sporen te vinden zijn.
Wat betekent dit voor de Marsmissies?
De straling en de extreme omstandigheden op Mars zijn vijanden van organisch bewijs. Toch geeft deze aardse analogie ons een nieuw perspectief. In plaats van te zoeken naar complexe sporen, weten we nu waar we *precies* moeten kijken in de gipsrijke gebieden op de Rode Planeet.
Stel je voor: als wij in de Sahara al dit bewijs vinden, wat betekent dit dan voor de toekomstige rovers die monsters van Mars terugbrengen? **Het is alsof we de handleiding voor het vinden van Marsleven opeens in onze eigen achtertuin hebben gevonden.**
Voor ons in Nederland of België betekent dit misschien niet direct een verandering in onze dagelijkse routine, maar het is een enorme stap voor de wetenschap. We zijn dichter bij het beantwoorden van de grootste vraag ooit.
Wat denk jij: als we dit soort fossielen in Algerije vinden, hoe groot is de kans dan dat de eerste Marsrover met definitief bewijs terugkomt?
