Stel je eens voor: je bent met je rover op Mars een doodnormaal, roodachtig landschap aan het verkennen, en dan stuit je op iets dat absoluut niet thuishoort. Precies dat is de situatie bij de NASA-wetenschappers deze week. Ze zijn in rep en roer geraakt door een rotsblok dat ze in Jezero-krater vonden.
Dit is geen alledaagse kiezelsteen. De chemische vingerafdruk van dit fragment wijst op een herkomst die mogelijk nog verder teruggaat dan de eigen geologische geschiedenis van de Rode Planeet. Voor degenen die de missie op de voet volgen, is dit het moment om echt even stil te staan bij wat dit kan betekenen voor ons begrip van het zonnestelsel.
De ‘Phippsaksla’: Wat maakt deze steen zo anders?
Het gefascineerde team heeft het fragment gedoopt tot ‘Phippsaksla’. Wat direct opviel, was de ongewone glans en vorm, die schril afstaken tegen het stoffige Marslandschap. Het lag er letterlijk bovenop, alsof iemand het daar had neergelegd.
Toen de eerste scans binnenkwamen, wisten de onderzoekers dat ze iets specials in handen hadden. De concentraties van bepaalde metalen, met name ijzer en nikkel, waren veel te hoog voor een typisch Marsgesteente. Dit zijn de metalen die je verwacht te vinden in de kernen van veel grotere asteroïden.
SuperCam onthulde meer dan verwacht
Om dit mysterie op te lossen, zette het team de SuperCam in. Dit instrument gebruikt een krachtige laser om kleine deeltjes van de rots te verdampen en de chemische samenstelling op afstand te analyseren. De resultaten waren verrassend consistent, een patroon dat je zelden ziet op Mars.
- Hoog ijzer- en nikkelgehalte: De verhoudingen lijken sterk op die van metalen meteorieten.
- Buitenlandse herkomst: De chemie wijst op een oorsprong buiten de directe omgeving van Mars.
- Reis door de ruimte: Dit stukje gesteente heeft mogelijk miljoenen jaren gereisd voordat het hier landde.
Wat wij hieruit leren, is cruciaal: Dit is het bewijs van serieuze kosmische 'verkeersongelukken' uit het vroege zonnestelsel. Door dit te vergelijken met andere meteorieten die we op Aarde hebben gevonden – denk aan die stukken die soms in de achtertuin in Drenthe landen na een koude nacht – krijgen we een beter beeld van de bouwstenen van ons hele systeem.
Meer dan zomaar een rots voor de Perseverance-missie
Eerdere rovers, zoals Curiosity, hebben zeker meteorieten gevonden, maar deze Phippsaksla ligt op een unieke plek binnen het onderzoeksgebied van Perseverance. De locatie zelf geeft aanwijzingen over oudere impactgebeurtenissen in Jezero.
De missie van Perseverance draait om drie dingen: de geologische geschiedenis van Mars begrijpen, zoeken naar sporen van microbieel leven en **monsters verzamelen voor een toekomstige terugreis naar de Aarde**. Elke unieke rots is een puzzelstukje dat ons dichter bij die toekomstige menselijke missies in de jaren 2030 brengt.
Het praktische voordeel voor ons nu? Hoe meer we weten over hoe objecten het oppervlak van Mars bereiken en veranderen, hoe beter we de gevaren kunnen inschatten voor toekomstige menselijke bases. Elk boorgat dat de rover zet, levert informatie op die direct relevant is voor astronauten.
Dit is veel meer dan een wetenschappelijke curiositeit. Het is een kosmische boodschapper die miljoenen jaren onderweg was om ons precies nu een lesje in planetologie te geven. Wat denk jij dat het meest indrukwekkende is aan deze vondst: de wetenschappelijke implicatie of het idee dat deze steen al zo lang door de ruimte zweefde?
