Stel je voor: je staat hoog in de Italiaanse Alpen, de lucht is ijzig en je bent op zoek naar een rustig pad. Wat je daar vindt, is geen glooiende weide, maar een prehistorische snelweg. Experts noemen deze vondst een van de belangrijkste in Europa. Wij keken naar de details van deze ontdekking en ontdekten waarom deze sporen veel meer zijn dan alleen een voetafdruk in de steen.
Deze afdrukken, verspreid over honderden meters op steile hellingen, geven ons een zeldzaam inkijkje in hoe deze giganten zich gedroegen. Het gaat niet alleen om de leeftijd; het gaat om het verhaal dat ze vertellen over het landschap dat we nu kennen als de majestueuze Dolomieten.
De Alpen bestonden nog niet: wandelen op een kustlijn
Het meest bizarre aspect van deze sporen is de locatie. Cristiano dal Sasso, paleontoloog bij het Natuurhistorisch Museum in Milaan, legt uit dat we hier kijken naar een compleet ander landschap. Destijds waren de dinosauriërs simpelweg aan het wandelen op een kustlijn.
Zestig miljoen jaar geleden trokken de tektonische platen samen, waardoor de zeebodem en de vlakte werden opgetild tot de hoge pieken die we nu kennen. De sporen liggen op 2400 tot 2800 meter hoogte. Het is alsof de berg zelf een fossiel is geworden van een verre, warme kust.
- De sporen zijn meer dan 200 miljoen jaar oud, daterend uit het Trias.
- Ze werden ontdekt in het Stelvio Nationaal Park, tussen Bormio en Livigno.
- De vindplaats ligt op rotswanden die nu bijna verticaal zijn.
Het bewijs van kuddegedrag
Wat wetenschappers hier echt intrigeert, is het gedrag dat is vastgelegd. Het is niet de afdruk van één verdwaalde reus; het is een verslag van een drukke dag.
Lokale autoriteiten benadrukten dat de vondst een “immens wetenschappelijk erfgoed” is. Wij merkten op dat de patronen veel zeggen over hun sociale structuur. Het zijn geen willekeurige stappen.
De sporen wijzen op gesynchroniseerde beweging, wat duidt op kuddes die tegelijkertijd marcheerden. Sommige patronen suggereren zelfs cirkelvormige verzamelingen, mogelijk een primitieve vorm van zelfverdediging.
Welke beesten lieten ze achter?
De meeste afdrukken zijn langwerpig en vertonen minstens vier tenen. Dit doet experts sterk denken aan de prosauropoden.
Dit zijn de voorlopers van de gigantische Sauropoden uit de Jura – denk aan de Brontosaurus, maar dan de kleinere, vroegere versie. De volwassen prosauropoden waren al indrukwekkend, met een lengte tot wel 10 meter, en ze hadden scherpe klauwen.
Het is fascinerend: die lange nekken en kleine koppen die we kennen van latere reuzen, liepen hier al rond, lang voordat de Alpen hun huidige vorm aannamen. Het moet een landschap zijn geweest dat meer leek op de polderlandschappen van Flevoland, maar dan met dinosauriërs.
Praktische tip: blijf op afstand van deze afdrukken
Hoewel je waarschijnlijk niet snel in de Stelvio regio gaat wandelen, is er een belangrijk lespunt voor ons als moderne ontdekkers. Deze sporen, die nu deels onder de sneeuw verdwijnen, moeten beschermd worden tegen erosie en menselijke verstoring.
Als je zelf ooit zoiets belangrijks vindt, iets dat meer dan honderd miljoen jaar oud is – bijvoorbeeld een vreemde fossiel in een rivierbedding bij jou in de buurt – doe dan het volgende:
- Stop. Maak gedetailleerde foto's vanuit verschillende hoeken.
- Raak het object zo min mogelijk aan.
- Neem contact op met een lokale universiteit of natuurhistorisch museum. Het is geen souvenir!
Deze ontdekking herinnert ons eraan dat de grond waar we op leven een archief is van miljoenen jaren aan leven. De Italiaanse Alpen zijn nu niet alleen populair voor skiën, maar ook voor een reis terug in de tijd.
Wat vind jij het meest verbazingwekkende aan het feit dat er dino's rondliepen waar nu gletsjers liggen? Deel je gedachten hieronder!
