Stel je voor: je loopt door de chique straten van Mayfair in Londen, kijkt omhoog en ziet plotseling een reusachtig, 68 miljoen jaar oud gezicht van marmer naar je staren. Het is niet een of andere dure auto, maar een levensgrote schedel van een Triceratops. Veel kunstwerken zijn pretentieus, maar dit object roept een heel ander gevoel op. Ik zag het en dacht meteen: dit voelt echt zwaar.'
Dit kunstwerk, de Carrara Triceratops Skull, is geen replica, maar een artistieke interpretatie van een subvolwassen exemplaar. Wat fascinerend is, is het gevoel van schaal en oerkracht dat het uitstraalt. Nu het in het hart van een van Europa's duurste wijken staat, is het een vreemd contrast. Je moet dit zien om de overweldigende aanwezigheid ervan te begrijpen, zeker als je gewend bent aan de kleine plastic modellen in de supermarkten.
Meer dan een (extreem duur) decorstuk
Wat maakt deze marmeren kolos, die 3 meter hoog is, zo intrigerend? Volgens de beeldhouwer, Paul Vanstone, ging het hem niet alleen om schoonheid, maar om het letterlijk voelen van de geschiedenis onder je voeten. Hij wilde de kracht van deze planteneters uit het Krijtperk overbrengen.
De geheimen van het vleesetende skelet
Onze fascinatie voor dinosaurussen (vooral die met hoorns!) komt vaak neer op hun herkenbaarheid. De Triceratops is iconisch vanwege zijn massieve nekschild en drie hoorns. Maar wist je dat deze dieren vier groeistadia doormaakten?
- Baby (net uit het ei).
- Juveniel.
- Subvolwassen: Dit is de fase die de sculptuur nabootst. De hoorns beginnen naar voren te wijzen.
- Volwassen: Bereikt na ongeveer 10 jaar.
Als je goed kijkt naar de sculptuur, zie je dat de details op het schild (de randen) al goed gedefinieerd zijn, wat duidt op een dier dat de echte tienerjaren al een beetje voorbij was. Dit is geen baby-dinosaurus; dit is een jonge krachtpatser in wording.
De Ironie van Plaatsing in Mayfair
Het kunstwerk staat op een sokkel onder een hoek van 20 graden op Berkeley Square. Dat is een heel bewuste keuze. Het geeft je het gevoel dat de dinosaurus elk moment kan afstappen en de dure boetieks in de omgeving op zijn minst een blik van wantrouwen toewerpt. Het is zoiets als een olifant in een porseleinkast, maar dan van puur Marmer van Carrara.
Deze installatie is overigens de tweede die daar staat. Het verving een bronzen T-Rex. Dat is een beetje vergelijkbaar met een buurman die zijn (ietwat luidruchtige) motorfietsruilt voor een klassieke, stille Citroën uit de jaren '50; je hebt nog steeds een groot, indrukwekkend object, maar de *vibe* is compleet anders.
Praktische Tip: Wanneer je dit kunstwerk het beste kunt zien
Als je van plan bent om dit te bezichtigen (het staat er twee jaar), houd dan rekening met het daglicht. Vanwege het glanzende, grijze marmer, komen de details en de textuur het best uit rond het middaguur, wanneer de zon hoog staat. Bij schemering absorbeert het marmer te veel licht en lijkt het massiever, maar verlies je de fijne adering in de sokkel.
Onthoud: Je kijkt naar een paar ton prachtig bewerkt steen dat hier staat simpelweg omdat de eigenaar van het pand, David Aaron, de hoek op 29 Berkeley Square wilde vullen met iets dat een gesprek op gang brengt.
Het is een zeldzaam moment waarop iets dat 68 miljoen jaar oud had moeten zijn, plotseling het nieuws haalt in de moderne metropool. Heb jij weleens zo’n onverwacht stukje geschiedenis in een alledaagse omgeving gezien dat je compleet uit je dagritme haalde?
