Stel je voor: je verruilt de groene, natte kustlijn van Ierland voor een ijsveld waar de zon maandenlang niet opkomt. Voor de meeste mensen klinkt dit als een straf, maar voor Sean McLoughlin uit Clogher, Portnoo, was het de ultieme carrièrestap. Hij is een wetenschapper die nu aan de rand van de wereld woont en werkt.
Wat bezielt een man om vrijwillig naar een plek te gaan waar de temperatuur daalt tot -30°C, en waar blizzards je letterlijk onder de sneeuw begraven? Het gaat niet alleen om de kou; het gaat om het front van de klimaatwetenschap. Sean werkt op de Rothera Research Station, een plek waar de meest cruciale data over de opwarming van de oceaan wordt verzameld. Als je wilt weten hoe onze planeet écht verandert, moet je hier zijn.
De ongewone dagelijkse routine op Adelaide Island
Sean's missie klinkt simpel: wekelijks hetzelfde stuk oceaan bemonsteren. Maar de uitvoering is allesbehalve eenvoudig. Hij is verantwoordelijk voor het onderhouden van de RaTS (Rothera Time Series), een dataset die al sinds 1997 loopt – een van de langste ononderbroken metingen in Antarctica.
Het gereedschap van een oceaanwetenschapper in het ijs
Het team vaart de Ryder Bay in, een plek die in de zomer kalm kan zijn, om hun CTD-apparaat naar 500 meter diepte te laten zakken. Dit apparaat meet alles: van temperatuur tot zuurstofgehalte. Denk aan de dataverzameling als het schrijven van het langste dagboek ter wereld, maar dan over de gezondheid van de zuidelijke oceaan.
- De CTD levert data die laat zien hoe het Antarctische water opwarmt en zoet wordt.
- Deze data is cruciaal om wereldwijde klimaatverschuivingen te begrijpen.
- Elke meting voegt een essentieel detail toe aan een 28-jaar oud verhaal.
Wat de winter zonder ijs met de zeehonden doet
Normaal gesproken bevriest Ryder Bay volledig in de winter, waardoor men veilig met sneeuwscooters over het ijs kan rijden. Dit jaar was anders. Sean merkte een zorgwekkende stijging in luchttemperatuur en windsterkte, waardoor er geen zee-ijs vormde.
Dit klinkt misschien als een klein ongemak, maar de ecologische gevolgen zijn groot. Zee-ijs is de kraamkamer voor veel zeehonden. Zonder dit ijs worden jonge zeehonden te vroeg in het water gedwongen, voordat hun waterafstotende vacht volgroeid is. Dit leidt direct tot een hogere sterfte onder de pups.
Wanneer de zon verdwijnt: leven bij -30°C
De overgang van 24 uur zonlicht in de zomer (met temperaturen rond de 3 graden) naar maandenlange duisternis in de winter is een psychologische shock. Het verschil in de werklast is groot: van varen op rustig water tot het graven van ingangen naar de gebouwen die volledig onder de sneeuw zijn verdwenen.
Een pro-tip uit de vrieskou: Als je net als Sean een 'skidoo' (sneeuwscooter) naar je werk rijdt, heb je de meest unieke dagelijkse pendelrit ter wereld. Maar de wetenschap stopt niet; veldgidsen moeten nog steeds door de meest barre omstandigheden navigeren om data te verzamelen.
Meer dan alleen ijsberen: de onderwaterjungle
Antarctica wordt vaak gezien als een bevroren woestijn, maar zodra de zon terugkeert, gebeurt het tegenovergestelde. Het water explodeert van leven. Planktonbloei verandert het water van helder naar groen en geel.
Dit is het signaal voor de walvissen. Sean vertelde me dat hij tientallen bultruggen en minke-walvissen heeft zien eten met behulp van 'bubble netting'. Hij kan hun ademhaling horen bij zijn slaapkamerraam. Dat is een ervaring die je nergens anders opdoet.
- Krill voedt zich met plankton, wat de onderwatervoedselketen start.
- Humpback whales komen van warme oceanen om zich hier vol te eten.
- Onder water zijn zeesterren ter grootte van borden en zeespinnen zo groot als een hand.
De Ierse enclave in het zuidelijkste puntje
Wat dit avontuur extra bijzonder maakt, is de grote aanwezigheid van Ieren dit seizoen. Sean's collega's – van koks tot ingenieurs – zorgden voor een stukje thuis in de kou. Ze organiseerden de eerste St. Patrick's Day parade en de eerste Gaelic football wedstrijd op Antarctica!
Ze proberen officieel erkend te worden door Guinness World Records, wat bewijst dat zelfs op de meest geïsoleerde plek ter wereld, de banden met thuis belangrijk blijven. Nu, dankzij Starlink, kunnen ze zelfs live de All-Ireland-wedstrijden volgen. Dat is pas moderne overleving.
Sean koos voor de moeilijkste plek op aarde, omdat hij altijd gedijt in de zwaarste omstandigheden. Zijn leven is het ultieme bewijs dat de wetenschappelijke ontdekkingsreizen nog lang niet voorbij zijn. Wat is jouw favoriete 'Antarctica-moment' uit de natuurdocumentaires, en zou jij ooit zo'n extreme stap durven zetten?
