Heb je weleens het vreemde gevoel gehad dat de dag te kort is, zelfs met 24 uur? Nou, dat gevoel heeft een wetenschappelijke basis, al is het er een die de meeste van ons nooit zullen meemaken. Het idee dat onze dagen langer worden klinkt als sciencefiction, maar astronomen bevestigen dat de rotatie van de aarde vertraagt.
De laatste tijd zag ik veel virale posts die dit fenomeen presenteerden alsof het morgen al gebeurt. Dat zorgt voor onnodige paniek. Ik wil je uitleggen wat er écht aan de hand is en waarom je je horloge nog niet hoeft te kalibreren.
De ware reden voor de vertraging
De rotatiesnelheid van onze planeet is niet constant. Het belangrijkste mechanisme hierachter is de wrijving veroorzaakt door de getijden van de maan. Dit klinkt misschien abstract, maar het effect is meetbaar, zij het extreem langzaam.
In mijn verslaggeving over dit onderwerp viel me op hoe vaak mensen de complexiteit van dit proces negeren. Het is geen plotselinge gebeurtenis; het is geologisch traag.
- De dag wordt langer met ongeveer 1,7 milliseconden per eeuw.
- Dit proces wordt voornamelijk veroorzaakt door de getijdenwerking van de maan.
- Het effect is voor ons dagelijks leven volkomen onmerkbaar.
Wanneer wordt het echt merkbaar?
Als we over "25 uur per dag" praten, hebben we het niet over een aanpassing die we volgende maand zien. De wetenschappelijke modellen wijzen uit dat de aarde pas over ongeveer 200 miljoen jaar een dag van 25 uur zal kennen.
Stel je voor dat je je boodschappen moet doen in de lokale Albert Heijn of je wekelijkse pauze neemt in het Vondelpark. Tegen de tijd dat zo'n verandering merkbaar wordt, is de menselijke soort al lang geëvolueerd, of misschien nog wel bezig met de vraag of we kunstmatige kaas nog te pruimen vinden.
Wat dit betekent voor jouw leven (Spoiler: weinig)
Dit is geen reden om je wekker anders in te stellen. Het is fascinerend om te weten dat onze dagen niet statisch zijn, maar de tijdschaal is zo enorm dat het geen invloed heeft op onze planning, onze agenda's, of zelfs de zomertijd.
De meest concrete, praktische les die we hieruit kunnen trekken, is dat de natuurkundige krachten die onze planeet vormgeven constant en onverbiddelijk zijn, zelfs als de actie zo subtiel is als 1,7 ms per eeuw.
Het is vergelijkbaar met het observeren van een ijsberg; je ziet de massa bewegen, maar de verschuiving is pas na decennia zichtbaar. Dit dwingt ons te beseffen hoe kort onze menselijke tijdschaal eigenlijk is ten opzichte van astronomische processen.
Wat denk jij? Als je *wel* plotseling een extra uur per dag zou krijgen, hoe zou je dat dan invulvakken in je huidige routine zonder dat het voelt als één noodzakelijke taak meer?
