Stel je eens voor: jij zit nog te piekeren over je rijbewijs of de volgende grote toets op het ROC. Maar hier in Nederland, en ver daarbuiten, is er een 15-jarige die net zijn PhD in de kwantumfysica op zak heeft gestoken. Laurent Simons heeft de academische wereld op zijn kop gezet. Maar zijn ambitie reikt verder dan koude materie; hij wil de mens zelf 'verbeteren' met kunstmatige intelligentie. En dat roept bij velen een stekende vorm van ongemak op.
De wetenschapper die de tijd tart
Op de leeftijd dat de meeste Nederlandse jongeren nog de trap naar de middelbare school nemen, behaalde Laurent aan de Universiteit van Antwerpen zijn doctoraat. Zijn proefschrift? Een diepe duik in Bose-polaronen in ultra-koude materie. Dat is geen leesvoer voor de zondagmiddag. Ik zag de publicaties en moest toegeven: dit is uitzonderlijk.
Van de wereld van atomen naar de kliniek
Wat het extra fascinerend maakt, is de snelheid waarmee hij van het theoretische naar het klinische stapt. Na zijn kwantumonderzoek, deed hij ervaring op bij het Max Planck Instituut. Nu pakt hij in München een tweede doctoraat aan, ditmaal gericht op medische wetenschappen en AI.
Zijn missie is helder, zij het onthutsend: de kloof tussen menselijke biologie en algoritmes dichten. Hij ziet een toekomst waarin AI onze zwakheden compenseert.
Dit is geen sciencefiction meer; het is een onderzoeksagenda.
- AI-gedreven modellen voor vroegtijdige ziektedetectie.
- Regeneratieve geneeskunde, geïnspireerd door kwantuminzichten.
- Tools die specifiek ontworpen zijn om menselijke cognitie te versterken.
De ethische muur die we moeten beklimmen
Dat klinkt als een droom, nietwaar? Denk aan het voorspellen van ziektes voordat je er symptomen voelt. Maar hier ontstaat de frictie waar we als samenleving over moeten praten. Als we de mens kunnen 'verbeteren' met algoritmes, wat gebeurt er dan met degenen die dit niet kunnen betalen?
Ik merk op dat jonge, briljante geesten zoals Laurent soms vergeten hoe complex de maatschappelijke implementatie is. De kloof tussen de 'enhanced' en de 'unenchanted' zou groter kunnen worden dan we nu al zien in de gezondheidszorg.
Praktische Hulp: Blijf bij de basis
In de race naar technologische perfectie, is het essentieel om te weten waar de grens ligt. Als je geïntrigeerd raakt door dit soort snelle innovatie, onthoud dan dit: technologie werkt het beste als je eerst de basisprincipes beheerst. Laurent heeft zijn PhD niet behaald door snelkoppelingen te zoeken, maar door maandenlang diep in de materie te duiken.
Daarom, als je je eigen kennis wilt vergroten (zonder directe AI-implantatie), besteed dan de komende week minstens één uur aan het echt doorgronden van één enkel, complex onderwerp—net zoals hij deed met die ultra-koude materie.
De visie van de supermens
Laurents einddoel is het herdefiniëren van menselijke prestaties. Hij droomt van een ‘supermens’ wiens besluitvorming en fysieke capaciteiten worden versterkt door geïntegreerde AI. Het is een radicale visie die de komende tien jaar de discussies over ethiek en menselijkheid zal domineren.
Aan de ene kant bewonder je de pure, ongeremde honger naar kennis. Aan de andere kant vraag je je af: zijn we klaar om de hardware van onszelf te overschrijven?
Wat denk jij? Is dit de noodzakelijke volgende stap in de evolutie, of is het een pad waar we met te veel haast op afstormen zonder de remmen te testen?
