Heb je de verhalen over die mysterieuze reiziger door ons zonnestelsel gevolgd? 3I/ATLAS is geen gewone komeet, en de laatste metingen maken zelfs de slimste koppen op Harvard onzeker. De ontdekking van nikkel- en ijzeratomen in de gaswolk rondom deze komeet is namelijk zó vreemd dat je je móét afvragen wat we hier nu écht zien. Je wilt weten waarom dit object de boeken dreigt te herschrijven, en wel nu.
De onmogelijke chemie van een interstellaire bezoeker
Normaal gesproken is de temperatuur van kometen op deze afstand tot de zon veel te laag om zware metalen zoals silicium, sulfiden of ijzer te verdampen. Toch vonden wetenschappers de bewijzen in de gasmantel rond ATLAS. Ze zagen sporen van nikkel en ijzer – elementen die men hier simpelweg niet verwachtte.
Dit is de eerste grote rode vlag. In mijn praktijk als science-watcher heb ik veel vreemde fenomenen gezien, maar dit is anders. De samenstelling van 3I/ATLAS is ook C2-arm (een type koolstofverbinding), terwijl de verhouding ijzer-nikkel onnatuurlijk hoog is. Dit strookt echt niet met wat we weten over natuurlijke hemellichamen.
Loebs toon verandert: van ruimteschip tot vreemde komeet
Professor Avi Loeb, bekend van zijn gedurfde theorieën, was in eerste instantie de meest uitgesproken over de mogelijkheid van technologische oorsprong. Nu is hij voorzichtiger. Hij zegt dat de huidige data meer wijzen op een natuurlijke oorsprong, maar tegelijkertijd geeft hij toe dat er nog talloze gaten in het verhaal zitten.
Het gevaar is dat we een natuurverschijnsel aanzien voor iets kunstmatigs, of andersom. De data is op dit moment de scheidsrechter, en die wijst nog geen duidelijke winnaar aan. Maar de aanwezigheid van deze metalen is het bewijs dat we óf een nieuw type komeet zien, óf iets wat helemaal niet thuishoort in het klassieke sterrenstelsel.
Geen ruis op de lijn? Het radiotelescoopdrama
Het mysterie werd verder verdiept toen een team het Allen Telescope Array inzette om naar radiosignalen te zoeken. Experts luisterden zeven uur lang naar de richting van 3I/ATLAS.
Wat ze vonden was precies wat je zou verwachten in de ruimte: enorme hoeveelheden ruis.
- Er werden bijna 74 miljoen smalbandige signalen vastgelegd.
- Na serieuze data-opschoning bleven er ongeveer 2 miljoen over.
- Uiteindelijk bleken slechts 211 van deze signalen overeen te komen met de positie van de komeet.
- Niet één ervan was interessant genoeg voor verder onderzoek.
Kortom: het was veel lawaai met nauwelijks een coherent antwoord. Voor degenen die hoopten op een duidelijke 'Hallo Aarde' bood dit geen soelaas.
De sleutel ligt bij Jupiter: hier moet je op letten
Wat nu? Wetenschappers kijken reikhalzend uit naar maart 2026. Dit is het moment waarop 3I/ATLAS dicht bij Jupiter zal komen. Deze zwaartekrachtgigant zal de komeet in een uniek licht vangen en nieuwe observatiekansen bieden.
Mijn advies als je de komende tijd het nieuws volgt: houd die datum vast. Dit is waarschijnlijk ons beste kans om te zien of ATLAS daadwerkelijk een 'zeer vreemde komeet' is, of dat we te maken hebben met een fenomeen dat ons begrip van de kosmische chemie op zijn kop zet.
En trouwens, 3I/ATLAS is niet alleen. Schattingen suggereren dat er mogelijk wel 10.000 van dit soort interstellaire objecten ons zonnestelsel doorkruisen. Wat als een deel van hen ook deze ongebruikelijke chemische vingerafdruk draagt?
De moleculen die alles kunnen veranderen
Los van de metalen draagt de komeet moleculen mee die essentieel zijn voor het ontstaan van leven. Hoewel dit geen direct bewijs is voor buitenaards leven, leert dit object ons meer over de vroege geschiedenis van ons eigen universum dan alle standaardkometen bij elkaar.
Denk hier maar eens over na: de stofdeeltjes die ATLAS meevoert, reizen al miljarden jaren door de Melkweg. Wat als jouw koffiezetapparaat vanmorgen vastliep omdat er een deeltje van zo'n verre wereld in zat?
Wat denk jij dat astronomen in maart 2026 zullen vinden bij Jupiter? Hoop je stiekem toch op een buitenaardse verrassing?
