Je hebt de beelden vast gezien: overal was er regen, wind en chaos door Storm Byron in Israël. Trucks vlogen bijna om en straten stonden blank. Maar wat gebeurde er op die ene, cruciale plek – de Kinneret (Meer van Galilea)? Dat verhaal wordt je nauwelijks verteld.
Veel mensen dachten dat de enorme regenval de drooggevallen heilige bron zou vullen. Ik merkte echter al snel dat de data iets heel anders bewezen. Het is een klassiek geval van wat je ziet is niet wat je krijgt. Als je dacht dat de zware buien een wonder hadden verricht, bereid je dan voor op een verrassende teleurstelling.
De mythe van de Grote Vloed
Iedereen had gehoopt op een stijging van de zeespiegel, of in dit geval, de Kinneret. We keken uit naar die rode lijn, de grens voor goed waterpeil. Maar de realiteit is veel nuchterder.
Waar is al dat water gebleven?
De cijfers, die ik heb nagekeken bij de Waterautoriteit, laten zien dat het merendeel van de overlast zich concentreerde in het centrum en het zuiden van het land. De Kinneret ving slechts een fractie op. Denk aan de enorme storm die we hier in Nederland soms zien; de Kinneret was meer een natgeregend parkeerplaats dan een overstromende rivier.
- De stijging? Een magere 1 centimeter sinds gisteren.
- We missen nog steeds 4,605 meter tot de veilige bovenste lijn.
- Dit scenario herhaalt zich vaker: aandacht voor de storm, vergeten voor het meer.
Het is alsof je een emmer water op een zandstrand gooit, dat water zakt weg voordat je het ziet. De aarde rond de Kinneret heeft het meeste water geabsorbeerd, niet het meer zelf. Veel lokale bewoners, die gewend zijn aan de grillen van dit seizoen, zeiden gisteren nog: "Dit is geen Byron, dit is Baco(n)!"
De ware impact: Wind, geen water
De echte schok zat hem niet in de waterstand, maar in de lucht. Terwijl het water nauwelijks bewoog, was de wind absoluut wild. Op sommige plekken werden snelheden gemeten tot wel 90 km/u.
Dit is cruciaal: Hoewel we ons richten op de regen, zijn die windvlagen de ware vijand voor iedereen die probeert de natuur hier te controleren. Ik zag na de storm beelden van omgewaaide structuren die er gisteren nog stevig stonden.
Wat dit betekent voor jou (ook al woon je niet in Israël)
Dit fenomeen zien we overal, van de Maas tot de Rijn. We zijn geobsedeerd door de neerslag, maar vergeten de energie waarmee het neerslaat. Als je ooit een tuin hebt of afhankelijk bent van waterbeheer, onthoud dan dit:
De hack: Focus bij hevige stormen niet alleen op de hoeveelheid neerslag, maar op de erosiekracht die de wind meebrengt. Een beetje regen na een droge periode kan meer schade aanrichten (door afspoeling) dan een dag lang nat weer.
Uiteindelijk trok Storm Byron snel weg, alsof er niets gebeurd was – behalve wat omgewaaide takken en de (grotendeels) onveranderde Kinneret. Het was een harde les in perspectief: soms zijn de meest dramatische gebeurtenissen degenen die het minst structurele verandering teweegbrengen.
Wat is jouw ervaring met dit soort 'overhypte' stormen? Geloof jij ook altijd dat de Kinneret een flinke boost krijgt, of ben je realistischer geworden na jarenlang volgen?
