De oceanen in Zuid-Australië kregen dit jaar een flinke klap door een enorme algenbloei. Dit veroorzaakte golven van onrust, van commerciële vissers tot de lokale duikcentra. Maandenlang zagen we weinig tekenen van herstel, en de bezorgdheid bleef hoog. Veel ondernemers hier in de buurt, die hun brood verdienen met de zee, keken met lede ogen naar het groen dat alles overspoelde.
Maar nu is er goed nieuws. Nieuwe beelden vanuit de diepte van Second Valley geven eindelijk een broodnodige blik van hoop. Ze laten zien dat de natuur, ondanks alles, soms verrassend veerkrachtig is.
De duiker die de hoop terugbracht
Andy Burnell, een duikinstructeur uit Adelaide, deelde deze week beelden die hij maakte tijdens een van zijn eerste duiken sinds de bloei begon. Zijn omschrijving? "Fenomenaal" en veel beter dan hij had durven hopen. "Het is anders na de bloei, maar ik ben erg gerustgesteld," deelde hij. Dit gevoel van hoop is precies wat veel kustgemeenschappen nodig hadden.
Wat de camera van Burnell vastlegde
De beelden, opgenomen met zijn GoPro, toonden een verrassend helder water en een onverwachte terugkeer van zeeleven. Dit staat in schril contrast met de vrees van eerder dit jaar, toen het water troebel was en een onheilspellende kleur had.
- We zagen jonge weedy sea dragons (zeedraken) en de schuwe blauwe duivels die aan het broeden waren.
- Veel van de 'vaste bewoners' van de riffen, zoals de sweep en magpie perch, beginnen terug te keren naar de zeebodem.
- Er werden zelfs zeldzamere soorten gespot, zoals de boarfih en de tubemouth.
Wat veel mensen over het hoofd zien: de diversiteit aan gespotte soorten is een krachtig positief signaal. Het betekent dat het ecosysteem in bepaalde delen van de Golf langzaam zijn evenwicht terugvindt, ook al is het nog een gehavend evenwicht.
Het dubbele gevoel van de duiker
Burnell merkte wel op dat sommige, meer noordelijke gebieden zwaarder getroffen zijn. Neem bijvoorbeeld de omgeving van Port Noarlunga. "Daar zie ik nog steeds veel interessants, maar het is moeilijk om te onderscheiden wat er ontbreekt," geeft hij toe. Dit creëert een complex gevoel na elke duik.
Hij beschrijft het als tweeledig: "Ben ik blij dat ik zie wat er overleefd heeft en terugkomt, of ben ik verdrietig dat ik niet zie wat er definitief verdwenen is?" Dat is een lastige afweging die elke inwoner van een kustplaats zich stelt als het milieu te lijden heeft.
Van groen zuur naar kristalhelder zicht
De fysieke verandering in het water is het meest overtuigend. Burnell vertelt hoe de situatie rond Adelaide echt verbetert. De algenconcentraties zijn nu bijna nul. "Laatst daalde ik af in Second Valley. Nog in augustus was het water groen, rook het vies en had ik hooguit 2 tot 3 meter zicht. Onlangs was het helder en prachtig; soms meer dan 15 meter zicht!"
Nuttige tip voor de lokale watersporters: Als je twijfelt over de waterkwaliteit, focus dan op de plekken die Burnell noemt, zoals de zuidkant van Second Valley. Daar lijken de stromingen en condities sneller te herstellen dan dichter bij de drukkere havens.
Een les voor de toekomst
Burnell benadrukt dat stranden en kusten zo belangrijk zijn voor de cultuur, de economie én de mentale gezondheid van Zuid-Australiërs. Hij merkt op dat sociale media soms onnodig veel angst hebben gecreëerd over de gezondheidsrisico's.
Zijn wens? Dat we uit deze ramp leren hoe we beter omgaan met wat we in onze oceaan stoppen en hoe we de grotere problemen, zoals klimaatverandering, serieus nemen. We hebben gezien hoe snel de balans kan doorslaan.
Wat denk jij? Heb jij de veranderingen rond de kust van Zuid-Australië ook opgemerkt en wat maakt jou op dit moment het meest hoopvol voor de toekomst van de zee?
